PDF Basket
ECORISK2050 werd gefinancierd door het Marie Skłodowska-Curie Actions Innovative Training Networks programma en bracht een team van 13 Europese promovendi samen om de relatie te onderzoeken tussen klimaatverandering en de milieurisico's van nieuwe zorgwekkende chemische stoffen zoals pesticiden en geneesmiddelen. Daarnaast was dit initiatief erop gericht een nieuwe lichting milieuwetenschappers klaar te stomen voor de klimaatuitdagingen van de toekomst.
Projectcoördinator Paul van den Brink benadrukt hoe belangrijk het is, om hier jonge onderzoekers bij te betrekken: “Onze Europese promovendi creëerden experimenten en op scenario's gebaseerde voorspellingsmodellen om de interactieve effecten van klimaatverandering en chemische stoffen in het milieu te voorspellen.”
Inzicht in de dynamiek van het milieu
De belangrijkste doelstelling van het project was om te beoordelen hoe de milieurisico's van deze toxines veranderen onder druk van het milieu (met inbegrip van de gevaren, specifiek voor EU-regio's) en hoe deze interacties zich bij verschillende scenario's van klimaatverandering zouden kunnen ontwikkelen. Om inzicht te krijgen in de mogelijke escalatie van chemische gevaren voor de menselijke gezondheid en ecosystemen was een uitgebreide evaluatie van cruciaal belang.
Ten tweede was ECORISK2050 gericht op het vaststellen van effectieve strategieën voor aanpassing en bestrijding die eventueel op de korte tot middellange termijn kunnen worden toegepast. Tot slot richtte het initiatief zich op het creëren van een uitgebreide toolkit voor zowel de industrie als de politiek, zodat toekomstige chemische risico's kunnen worden beoordeeld en aangepakt.
Om deze doelen te bereiken, verdiepten de promovendi zich in literatuuronderzoek, voerden ze experimenten uit en analyseerden ze gegevens om het water en de bodem te beschermen tegen de dubbele dreiging die van de combinatie van klimaatverandering en chemische verontreiniging uitgaat. En behalve met de academische wereld werkte ECORISK2050 ook samen met consultants, industriële spelers en beleidsmakers om het ingewikkelde geheel van milieustressoren die voortkomen uit menselijke activiteiten te bestuderen.
De aanpak was gestructureerd rond werkpakketten die zich richtten op verschillende aspecten van milieurisicobeheer, waaronder scenario's, blootstelling, effecten, risico's en beperking, verspreiding en voorlichting.
Baanbrekende strategieën voor risicobeperking
De kern van de methodologie wordt gevormd door robuuste strategieën voor risicomodellering. Door eerdere gegevensbronnen samen te voegen en nieuwe, op scenario's gebaseerde modellen te construeren, konden onderzoekers de blootstelling aan chemische stoffen in het milieu voorspellen bij verschillende scenario's van klimaatverandering.
De evaluatie onderzocht de verwachte verschuivingen in deze processen, met de nadruk op de toenemende bedreiging die deze chemische stoffen vormen voor de volksgezondheid en het welzijn van ecosystemen.
"Het gedrag en de effecten van de chemicaliën veranderen door veranderingen in gebruik en temperatuur," voegt Van den Brink toe. “Maar niet altijd op dezelfde manier - het is contextspecifiek.”
ECORISK2050 richtte zich op Noord- en Zuid-Europese landschappen en onderzocht de aanwezigheid van stoffen zoals ibuprofen in afvalwater, de wisselwerking tussen microplastics en farmaceutische producten in de bodem en de invloed van pesticiden en fungiciden. Het project legde niet alleen de basis voor toekomstig onderzoek naar herbiciden en huishoudelijke schoonmaakmiddelen, maar benadrukte ook het belang van het verbeteren van de kwaliteit van gegevens voor effectieve strategieën van risicobeheersing. Naarmate de verstedelijking en klimaatverandering toenemen, wordt de behoefte aan gegevensgestuurde oplossingen om de chemische impact op het milieu en de menselijke gezondheid te verminderen steeds dringender.
De resultaten waren indrukwekkend en omvatten de ontwikkeling van verschillende instrumenten voor de aanpak van chemische emissies, blootstelling, effecten en bestrijding in zowel agrarische als aquatische omgevingen, die zich aanpassen aan veranderende klimaatomstandigheden. Andere onderzochte strategieën waren milieuvriendelijk chemisch ontwerpen en technologieën voor het verwijderen van verontreinigende stoffen uit afvalwater.
Door belanghebbenden van de juiste middelen te voorzien, hoopt ECORISK2050 geïnformeerde beleidsvorming en proactief risicobeheer te bevorderen.
"De overgang naar een veilige en duurzame toekomst vereist zowel maatschappelijke als institutionele veranderingen," concludeert Van den Brink, "waarbij de voordelen van het gebruik van chemische stoffen en de behoefte aan duurzaamheid en veiligheid met elkaar in evenwicht moeten worden gebracht. Toekomstige risico's kunnen ook worden tegengegaan als we ons gedrag veranderen of door chemische stoffen te vervangen door veiligere alternatieven.”
Een dubbele erfenis
In dit ambitieuze initiatief is vastgelegd hoe we de gevaren van chemische verontreinigende stoffen interpreteren, beheren en gaan beperken, om zo een veiligere en duurzamere toekomst voor iedereen te kunnen waarborgen. En de bevindingen zijn op talloze conferenties gepresenteerd, waaronder die van de Society of Environmental Toxicology and Chemistry en de International Society of Limnology.
Misschien wel een van de belangrijkste bijdragen van ECORISK2050 is het afleveren van een nieuwe generatie milieuwetenschappers, die nu zijn uitgerust met de kennis en vaardigheden die nodig zijn om de weg te vinden in deze veranderende wereld.